อาจริยวัตร หมายถึง น. กิจที่ควรประพฤติต่ออาจารย์. (ป. อาจริยวตฺต).
น. ลัทธิที่ถือตามคติที่อาจารย์ได้สั่งสอนสืบ ๆ กันมา,มหายาน หรือ อุตรนิกาย ก็ว่า.
น. ของกินแก้เลี่ยนปรุงด้วยแตงกวา หัวหอม เป็นต้น แช่นํ้าส้มหรือนํ้ากระเทียมดอง.
[จาน, จาระ] น. ความประพฤติ, ความประพฤติดี; จรรยา,มรรยาท; ธรรมเนียม, แบบแผน, หลัก. (ป., ส.).
[จาน, จาระ] น. ความประพฤติ, ความประพฤติดี; จรรยา,มรรยาท; ธรรมเนียม, แบบแผน, หลัก. (ป., ส.).
น. ผู้มีจรรยา, ผู้ทําตามคติแบบแผน. (ส. อาจารินฺ).
น. ผู้สั่งสอนวิชาความรู้; คําที่ใช้เรียกนําหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง. (ส.; ป. อาจริย).
ดู อาจาร, อาจาร.